‘Niet alles weten is je kracht als strategisch adviseur’

Elke gemeente moet haar aandacht verdelen over verschillende thema’s: van stikstof tot natuurbeheer en van woning- tot wegenbouw. Stevige dossiers die je niet gescheiden aan kunt pakken, omdat ze altijd met elkaar te maken hebben. Dat vraagt om een integrale benadering, en daarvoor wordt Wouter opgebeld. Als strategisch adviseur hielp hij al meerdere gemeenten hun koers te bepalen. We vroegen ‘m wat zijn rol volgens hem zo waardevol maakt. 

Laat je niet belemmeren 

Een vastomlijnde definitie van een strategisch adviseur bestaat volgens Wouter niet. Het belangrijkste is dat je weet hoe gemeenten in elkaar steken, vindt hij. ‘Je hoeft niet elk proces tot op de millimeter te kennen, als je de basis maar begrijpt. Sterker nog: niet alles weten is je kracht. Want als je niet door gemeentelijke protocollen wordt belemmerd, kun je veel beter in mogelijkheden denken.’ Hij denkt na: ‘Als je ’t zo bekijkt, zijn drempels eigenlijk gewoon een randvoorwaarde voor creativiteit.’ 

Uitzoomen én je uitspreken 

‘Er komt zo veel op gemeenten af’, gaat Wouter verder. ‘Allemaal vraagstukken waar ze iets mee moeten: natuur, wegen, klimaat en woningbouw – noem maar op. Het lijken allemaal verschillende thema’s, maar je kunt ze niet los van elkaar zien. Je moet er integraal naar kijken. Daarom vliegen ze mij in: als strategisch adviseur kijk ik namelijk naar het complete plaatje.’ 

Waarom dat zo waardevol is? ‘Vaak doen gemeentelijke issues een aantal jaar flink wat stof opwaaien. Het is fijn om daar dan tijdelijk iemand op te zetten, zodat je niet direct een vaste kracht aan hoeft te nemen. Bovendien heb ik als interimmer al in veel keukens gekeken en neem ik na elke klus weer een aantal ingrediënten mee naar de volgende. Zulke kennis en ervaring is heel nuttig en die vind je intern niet zo snel. Bovendien kan ik goudeerlijk zijn, dat moét zelfs. In het ergste geval valt dat niet goed bij de wethouder en moet ik vertrekken – dan begin ik aan een andere klus. Wil ik natuurlijk niet. Maar ik bedoel dat ik dus niet bang hoef te zijn om m’n nek uit te steken.’ 

Omdenken bij uitdagingen 

‘Ik werk al bijna tien jaar voor Kinran, maar ook na al die tijd loop je nog steeds tegen uitdagingen aan. Het kost bijvoorbeeld al gauw een paar maanden voordat mensen weten waarom je er bent, terwijl je hun expertise hard nodig hebt. Je moet er dus wel even de tijd voor nemen om je plek te vinden. Daarvoor probeer ik veel tussen de mensen te zijn en uitleg te geven over waar ik mee bezig ben – kortom: in gesprek blijven en zichtbaar zijn.’ 

‘Ander voorbeeld’, zegt Wouter. ‘Bij een van m’n vorige opdrachten kregen we regelmatig vanuit de overheid nieuwe regelingen doorgestuurd. Ik merkte dat het best even duurde voordat die werden verwerkt en doorgevoerd. Bij gemeenten gaat de communicatie met bestuurders nu eenmaal wat formeel – en dus langzaam. Voordat het college of de raad akkoord is, heb je kans dat de informatie alweer is verouderd. Mijn oplossing: om de week vijftien minuten aanschuiven bij het college. Op die manier ga ik even buiten de gebaande paden, maar dat is precies waarom ik er ben.’  

Gevoelige vraagstukken 

Momenteel werkt Wouter als adviseur bij de BEL-combinatie: Blaricum, Eemnes en Laren. ‘Je houdt je tijdens zo’n klus met veel thema’s tegelijkertijd bezig. Soms zitten daar ook wat kleinere zaken tussen, maar zéker geen onbelangrijke. Neem het cafédossier van Eemnes. In dit Utrechtse dorp is al een paar jaar geen kroeg meer, omdat alles sinds de coronapandemie is gesloten. Toch willen bewoners een plek waar je op z’n minst gezellig een biertje kunt drinken.’ 

‘Er zijn al verschillende initiatiefnemers geweest, maar een café heb je er nog steeds niet. Omdat Eemnes tegen de polder aanligt, is het vanwege regels lastig om daar te bouwen. Er is al een motie ingediend door de raad, er wordt een haalbaarheidsonderzoek gedaan, en collega’s willen hun vingers er eigenlijk niet meer aan branden. Het dossier ligt nogal gevoelig. Daarom ben ik er nu mee aan de slag: met een frisse blik en gepaste afstand.’